Θεραπευτικά Ρεύματα

Οι μορφές που χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς είναι βασικά δύο. Τα συνεχή ή γαλβανικά ρεύματα, όπου υπάρχει μία συνεχής ροή ηλεκτρικών φορτίων προς μια κατεύθυνση και τα εναλλασσόμενα ρεύματα, στα οποία η φορά ροής των ηλεκτρικών φορτίων συνεχώς αλλάζει και περιοδικά αντιστρέφεται.

Η δράση των γαλβανικών ρευμάτων είναι κυρίως θερμική προκαλώντας υπεραιμία και αισθητική διέγερση. Προκαλεί αναλγησία και επιταχύνει την επούλωση των πληγών. Διεγείρει το νευρικό αλλά και τον μυϊκό ιστό, γι' αυτό και η εφαρμογή τους γίνεται κυρίως για την σύσπαση εννευρωμένων και απονευρωμένων μυών. Ενδείκνυται σε: τενοντομεταθέσεις, συρραφή νεύρων, μυϊκή ατροφία, βελτίωση νευρομυικού ελέγχου (κιναισθησία), έλεγχος της σπαστικότητας των μυών (εγκεφαλική παράλυση, πολυνευροπάθειες κ.α.).

Οι κυριότερες μορφές εναλλασσόμενων ρευμάτων είναι το φαραδικό ρεύμα, τα ρεύματα φαραδικού τύπου και τα ημιτονοειδή ρεύματα. Το αμιγές φαραδικό ρεύμα δεν χρησιμοποιείται. Τα ρεύματα φαραδικού τύπου τα χρησιμοποιούμε για να ερεθίσουμε τα κινητικά νεύρα και να προκαλέσουμε σύσπαση των μυών που νερώνονται από αυτά. Εφαρμόζονται κυρίως σε πάρεση προσωπικού και περονιαίου νεύρου, σε τενοντομεταθέσεις, για μυϊκή ενδυνάμωση, για παρεμπόδιση συμφύσεων (μετεγχειρητικά), σε παθήσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος, βελτιώνοντας παράλληλα την αιματική και την λεμφική κυκλοφορία.

Τα ημιτονοειδή ρεύματα αποτελούν ένα ομαλά εναλλασσόμενο ρεύμα με χαμηλή συχνότητα. Με το ημιτονοειδές ρεύμα ερεθίζονται τα κινητικά νεύρα με την προϋπόθεση να εφαρμόζεται υψηλή ένταση, η οποία προκαλεί σύσπαση των μυών. Τα ρεύματα φαραδικού τύπου και τα εναλλασσόμενα χρησιμοποιούνται για να προκαλέσουν συσπάσεις σε εννευρωμένους μύες.

Τα ρεύματα συμβολής ή παρεμβαλλόμενα ρεύματα, αποτελούν τα νεότερα μέσης συχνότητας ρεύματα, αισθητικής αλλά και κινητικής δράσης. Τα κυριότερα φυσιολογικά αποτελέσματα των ρευμάτων αυτών είναι η αναλγησία, δηλαδή η ανακούφιση από τον πόνο και η μυϊκή χαλάρωση. Η εφαρμογή τους ενδείκνυται σε: θυλακίτιδες, μυϊκούς σπασμούς, αρθρίτιδες (ισχίου, γόνατος κ.α.), περιαρθρίτιδα ώμου, επικονδυλίτιδες, αυχενικό σύνδρομο και οσφυαλγία, μυαλγίες, ρήξεις και κακώσεις μαλακών μορίων, οιδήματα και αιματώματα αρθρώσεων, παρέχοντας ταυτόχρονα σπασμολυτική, αντιφλεγμονώδη και αναλγητική δράση. Όπως και τα περισσότερα είδη θεραπευτικών ρευμάτων η χρήση τους αντενδείκνυται σε ασθενείς με υπαισθησία, βηματοδότη, σε τραύματα, πληγές ή εγκαύματα με αιμορραγική προδιάθεση, σε περιπτώσεις ενεργών νεοπλασιών, σε παρουσία θρομβώσεων και δερματικών ερεθισμάτων.

Η νεότερη ηλεκτρονική τεχνική δημιούργησε ένα νέο συνθετικό ρεύμα το οποίο ονομάζεται διαδυναμικό και το οποίο παρουσιάζει τεσσάρων ειδών μορφές (MF-DF-CP-LP). Τα διαδυναμικά ρεύματα χρησιμοποιούνται στην αντιμετώπιση μιας νοσηρής κατάστασης, με σκοπό την ελάττωση του πόνου, την μείωση του μυϊκού σπασμού και τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος. Ενδεικτικά εφαρμόζονται σε: θλάσεις, διαστρέμματα, οστεοαρθρίτιδες, νευραλγίες, μυαλγίες, ραιβόκρανο, οσφυοισχιαλγίες κ.α.

Ο διαδερμικός ηλεκτρικός-νευρικός ερεθισμός ( T.E.N.S.), χρησιμοποιήθηκε από παλιά με σκοπό την ανακούφιση από τον πόνο, την ελάττωση του μυϊκού σπασμού και τη βελτίωση της κινητικής λειτουργίας (Melzac&Wall, 1965). Προσφέρει ανακούφιση από τον πόνο (οξύ και χρόνιο) και έχει το πλεονέκτημα ότι εφαρμόζεται πολύ εύκολα ακόμη και από τον ίδιο τον ασθενή, ενώ η αίσθηση που έχει είναι σαν ένα ελαφρύ μυρμήγκιασμα ή μούδιασμα. Η εφαρμογή του ρεύματος αυτού έχει ιδιαίτερα ικανοποιητικά αποτελέσματα σε πόνους στον αυχένα, στη μέση, στα άνω αλλά και κάτω άκρα, στις αθλητικές κακώσεις, σε οξύ μετεγχειρητικό πόνο, σε εκφυλιστικές αρθροπάθειες και ρευματοπάθειες. Θετικό της εφαρμογής τους είναι ότι δρουν άμεσα στα επώδυνα κινητικά σημεία ή στα σημεία πυροδότησης του πόνου (trigger points), ενώ η παράλληλη αντανακλαστική δράση τους μέσω τον σημείων βελονισμού τα καθιστά απαραίτητα σε ασθενείς που πάσχουν από χρονιές παθήσεις της σπονδυλικής στήλης. Οι κυριότερες αντενδείξεις εφαρμογής τους είναι σε ασθενείς που φέρουν βηματοδότη ή πάσχουν από άλλη συγγενή καρδιοπάθεια, καθώς και σε εγκύους ιδιαίτερα στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης τους.